öyle.

insanların hepsi mi böyle yoksa bizi buna mı inandırdılar, neden mutlu olmaktan korkuyoruz, yada belki siz korkmuyorsunuz, ama ben korkuyorum. Her mutlu olduğumda sürekli dua ederken buluyorum kendimi, birşey olacak korkusuyla. Bir türlü oh bende çok mutluyum diyemiyorum sesli olarak hep içimden diyorum, hep aksi giden birşeyler de var demeye çalışıyorum insanlara. hep o kadarda özenilesi değil, o kadar da mükemmel değil diyorum, ama aslında evet o kadar mükemmel geliyor bazen herşey. evet bazen herşey çok yolunda ve çok mutlu hissediyorum.
Ama nasıl bir nazar korkusu göz korkusu yada işte herşey iyi giderken bir anda herşeyin yerle bir olması korkusu varsa içimde, aşamıyorum bu durumu. bu aralar hep şükrediyorum, ve teşekkür ediyorum. belki dışımdan değil ama içimden hep bunları tekrarlıyorum kendi kendime. arada bir saçmalama yaşamana bak diyorum ama öyle değil, birşey olacak diye korkuyorum, ha birşey olsa atlatamazmıyım, atlatırım atlatırız herşey yoluna girer ama nedense her yoluna giren şey birgün yoldan geri çıkıyor sanki. Yoldan çıkmasın hiçbirşey bir süre. Böyle gitsin istiyorum.
kem göz ne allaha aşkına, rüyalarıma giriyor herneyse.mutlu insan mutlu rüyalar görmeli mutlulugunu kaybetme korkusu yaşadığı rüyalar görmemeli. Ama oluyor işte arada, pozitif telkin işe yarıyor arada ama arada o da.
hayatımın büyük kısmı tırmanmakla ve tırmalamakla geçti, hiçbirşeye kolay erişmedim, eminim ki kimse kolay erişmedi şimdiki hayatına. hep bir engebeli yollar hep bir dağ bayır, bir patika çıkınca bile mutlu olmayı öğrendim yılların sonunda o yüzden lütfen bırakın bir süre patikada yürüyeyim, hakettim bence bunca yıldan sonra.