rakoun in santicas

bugün pişkinliğim üzerimde yine. aslında ilk önce çok heyecanlıydım, nasıl yapsam ne desem bilemedim sadece kapıda sıranın bana gelmesi bekledim. beklerken içerde kıvranan hocanın arka arkaya gelen sorularına cevap vermeye çalışan öğrencilerin seslerini dinledim. hoca bu operatör mü, vektör mü söylesene kızım diye yırtınıp kızdan da mıyır mıyır sesler çıkarken ben dinledim ve daha fazla gerildim. bildiğim duaları okumaya başlamıştım ki sıra bana geldi. ve o kapıdan içeriye girdim. adımı söyledim istikrarlı ilerliyorsunuz siz lafından notumu anladım. beklediğim gibi çok düşüktü, hiç üzülmedim ve kağıdımı incelemeye başladım. çok fazla soru yapmadığım için çok da zor olmadı inceleme kısmı ben incelerken hoca beni tanıdığını ve takip ettiğini belirten bir kaç cümle söyledi bende hımm evet aynı alandayız hocam gibi onaylamalar da bulundum. hocanın beni azarlamasına izin vermeyecektim ona o an karar verdim ve hemen stratejimi belirledim. ilk olarak siz nereden mezunsunuz gibi sorular sordu,

insnalar dışarda eğlenirken şenlikde konserden konsere koşarken ben neden buradayım ? bu sorunun cevabına bakacagız şimdi bende henüz bilmiyorum bulacağım umarım bu yazının sonunda. şimdi şenlikler meşhurdur biliyorsunuz heleki odtüdeyseniz olaydır. bugün o eski günler geldi aklıma şenlikler varken derslere hiç girmezdim. saat 11 gibi kalkar kahvaltımı yapar tatildeymişim gibi keyif çatardım 12 gibi hazırlanmaya başlardım ki, yeni kıyafetler bile alırdım şenlikde giyinmek için. sonra arkdaşlarımla buluşur şenlik alanına çıkardık, ama üzerimizde bir hava bir rahatlık sanki şenliği bizim için düzenlemişler gibi hissederdik. içeceklerimiz elimizde mt sahnesinde coşardık dansederdik kafa sallardık. tam bir tatil havası yaşardım ben şenliklerde. okul hiç yokmuş biz orada eğlenmek için varmışız gibi davranırdım. gece yurda girmezdim. her şenlikde en az beş on insanla tanışırdım. gidip gitarı olan gruplara katılır şarkı söylerdim. oyunlar oynardım. ilk yıllar gerçekten çok çok güzeldi. sonra