eksik
bir eksiklik var anlamlandıramadığım. ne yapsam gitmiyor içimden. bakıyorum şimdi kendime içime dışıma hatta sağıma soluma, bir sürü eksik var gibi sanki ama bana görünmezlermiş gibi. bilemyioru mbazen ne aradığımı bende, ama arıyoru mhala birşeyleri. belkide 26 ma giriyor olmanın verdiği boşluk bu.
şimdi düşünüyorum 18 20 li yaşlarda bir sürü hayalim vardı 25 26 lı yaşlarım için. olmak istediğim yeri ve hayatı izlemiştim uzun süre hyallerimde. ama hep bir pembe dizi kıvamındaydı o zamanki hayallerim. işim vardı arkadaşlarım vardı, akşamları dışarıya çıkıyorduk. süslüydüm belki birazda. sıradan bir işim vardı akşamlara kadar uzamayan. hırsım yoktu hiç hayallerimde sıradan paramı kazanayım gezip eğleneyimdi tüm hayallerim. bakıyorum şimdi o hayallerin neresindeyim diye. evet arkdaşlarım var işm var tamam hayallerimdeki kadar mükemmel değil yaptıgım iş ama iyi yinede. akşamları yemege çıkıyorum canım sıkılınca arayacak görüşecek insanlarım var. aslında düzenli bir hayat dışında herşeyini tamamlamışım nerdeyse hayallerimin. işte anlamlandıramamam burada başlıyor. mademki ulaştım ben hayallerimin şimdiki kısmına neden hayallerimdeki gibi mutlu değilim. neden hep bir burdanda kaçayım. aman insanlar aman ben yanlız kalayım istegi içimde. hayalleirmde hiç böyle değildi. gerçi hayallerimde hiç başka insanlar yoktu, evli mutlu çocuklu değildim yani hayallerimde.
belkide bir çay koymam gerekli sadece, bir çay içmem gerekli gerçekleşen hayallerime.
ama kötü olan ne biliyormusunuz, insan hayalleri gerçekleşince birşeyler olacak birşeyler değişecek yada mutlu olacaka sanıyor ama olmuyor ya. işte o zaman bir daha hayal kurma isteğide kalmıyor insanın içinde. bu yüzden hiç hayalim yok gelecek için. seneye nerde yaşayacagım bile önemli değil benim için. ne farkederki ha almanya olmuş ha japonya, aynı kafa benimle geldiği sürece.
denedim ama kafamı değiştiremedim, o yüzden bıraktım artık bir yerden sonra insan kabullenip sevmeli içindeki eksikliği.
bu arada bir korkum var sanırım, boş bulduğum heryere birşeylşer tıkıştırma yada atma eğilimim var, ya içimdeki boşluğada saçma sapan btüün çöpleri atarsam !
şimdi düşünüyorum 18 20 li yaşlarda bir sürü hayalim vardı 25 26 lı yaşlarım için. olmak istediğim yeri ve hayatı izlemiştim uzun süre hyallerimde. ama hep bir pembe dizi kıvamındaydı o zamanki hayallerim. işim vardı arkadaşlarım vardı, akşamları dışarıya çıkıyorduk. süslüydüm belki birazda. sıradan bir işim vardı akşamlara kadar uzamayan. hırsım yoktu hiç hayallerimde sıradan paramı kazanayım gezip eğleneyimdi tüm hayallerim. bakıyorum şimdi o hayallerin neresindeyim diye. evet arkdaşlarım var işm var tamam hayallerimdeki kadar mükemmel değil yaptıgım iş ama iyi yinede. akşamları yemege çıkıyorum canım sıkılınca arayacak görüşecek insanlarım var. aslında düzenli bir hayat dışında herşeyini tamamlamışım nerdeyse hayallerimin. işte anlamlandıramamam burada başlıyor. mademki ulaştım ben hayallerimin şimdiki kısmına neden hayallerimdeki gibi mutlu değilim. neden hep bir burdanda kaçayım. aman insanlar aman ben yanlız kalayım istegi içimde. hayalleirmde hiç böyle değildi. gerçi hayallerimde hiç başka insanlar yoktu, evli mutlu çocuklu değildim yani hayallerimde.
belkide bir çay koymam gerekli sadece, bir çay içmem gerekli gerçekleşen hayallerime.
ama kötü olan ne biliyormusunuz, insan hayalleri gerçekleşince birşeyler olacak birşeyler değişecek yada mutlu olacaka sanıyor ama olmuyor ya. işte o zaman bir daha hayal kurma isteğide kalmıyor insanın içinde. bu yüzden hiç hayalim yok gelecek için. seneye nerde yaşayacagım bile önemli değil benim için. ne farkederki ha almanya olmuş ha japonya, aynı kafa benimle geldiği sürece.
denedim ama kafamı değiştiremedim, o yüzden bıraktım artık bir yerden sonra insan kabullenip sevmeli içindeki eksikliği.
bu arada bir korkum var sanırım, boş bulduğum heryere birşeylşer tıkıştırma yada atma eğilimim var, ya içimdeki boşluğada saçma sapan btüün çöpleri atarsam !
başarılı olmuş cncn yazın :)
YanıtlaSil