çalışmanın dayanılmaz hafifliği

sonunda dönem başladı ne çok özlemişim ders çalışmayı, şaka yapmıyorum bu arda. boş durmak hiç benim harcım bir iş değilmiş onu anladım geçen zaman içinde. aslında bu çalışma aşkımda birazda çalışırken yalnız olmanın verdiği bir mutluluk  var sanırım. çalışırken yalnızsın hiç kimse senin yanında yada beyninde değil ve beynini kendini vücudunu sadece kendin için sadece kendin kullanıyorsun. işte ben çalışmanın en çok bu kısmını seviyorum. kendimi bir yerlere kapatıp ders çalıştığımda kimse bu durumu sorgulamıyor. neden yanlızsın fln die. ama diğer zamanlarda yanlız dolaştığımda oturduğumda bir şeyler yaptığımda yanlızlığım bazen insanlar bazen de iç seslerim tarafından sorgulanıyor ve açıklama bulunamıyor. aslında hiç bi zaman diğer insanlara bağımlı omak istemedim her zaman yanlız yaşamanın beni geliştirdiğine inandım. yanlız alışveriş yaptım yanlız yemek yaptım(nadir de olsa yapıyorum, evet siz bilmiyorsunuz çünkü yanlız yapıyorum =)).
bu aralar fark ettim ki bir topluluk içindeyim sürekli derste yurtta okulda yürürken yemek yerken düşünürken hatta dalarken bile. değişiyor muyum soruları filizlendi kafatasımın taaa derinliklerin de sonra öldürdüm onları değişmek istemeyen her insanın yapacağı gibi.
bunları fark etmemde yine topluluktan belli bahanelerle kaçıp kampüste yürüyüşe çıkmamla başladı ne çok özlemişim meğerse yanlız başıma yürümeyi. yürürken saatlerce telefonda konuşmayı sonra onları düşünmeyi, o kadar büyük bir özlem büyütmüşüm ki içimde ıslak kuru dinlemeden bir bankta saatlerce oturdum. kalktığımda yenilenmiş hissettim kendimi.bazen bana lazım oluyor böle reset zamanları sanırım bu zamanlar beni mutlu ediyor.kenimi dinlememi ve anlamamı sağlıyor.herkesin değil kendi kararlarımı almamı kendi hayallerimin peşinden gitmemi sağlıyor.
iyi kararlar hep yanlızken alınıyor benim hayatımda.
ama şöyle bir gerçekte var ki ne onlarla ne onlarsız diğer insanlarsızda yapamıyorum. itiraf etmekte zorlansam da arkadaşlarıma bir bağımlılığım var, kurtulmak istemediğim türden.
şimdilik gitmek en iyi kararım, en uygulanabilir yeni hayatlara dahil olup onlardan zaman çalmak, ve kendime zaman yaratmak, yeni hayalim.