merhaba,
burayı okuyormusun bilmiyorum, okudugunu umut ederek sana seslenerek yazıyorum şimdilik.
biliyorum yada bilmiyorum merak ediyor musun ne yapıyorum ne ediyorum diye ama ben yine de haber vermek istedim.
Ankaradaymışsın, ilk olarak hoş geldin, keşke haber verseydin bende ankaradaydım. neden ankarada olduğum tamamen ayrı bir konu, gelecegimden kimsenin haberi yoktu, senin zaten nerde oldugumdan haberin bile yok da. işte neyse.
Ben İsveçe taşınıyorum, artık Ankara ya geri dönemeyeceğim.
okulu da bıraktım.
Okulu bırakmak zorunda kaldım hatta.
keşke yanımda olsaydın, hayatımın en zor en kötü dönemini geçirdim.
Özellikle son bir ay gerçekten kötüydü. bir de sen beni terk ettiğinde böyle olmuştum, çalışırken konuşurken yemek yerken bile gözlerim doluyordu aklıma geldikçe hiç ses çıkartmadan ağlıyordum. Bu ay da öyleydi, özellikle son 2 3 haftada, marketten domates alırken bile gözlerim doldu ne saçma dimi. artık psikolojim nasıl bozulduysa düzelmedi haftalarca, pazar da kıyafet seçerken gözlerim doldu daha 3 gün önce, isyan ettim olanlara
mayıs ayıydı işte 7 ay olmuş. bu 7 ayda üç kere Ankaraya geldim, daha geçen ay Ankaradaydım. tabii ki senin bunlardan haberin yoktu, olsaydida birsey degismezdi, iletisim kurmak istemiyorsun biliyorum.
Bazen diyorum terketmeseydin beni nasil olurdu, alirmiydim böyle radikal kararlar, bilmiyorum. Bu kararlari almam da etkinin buyuk oldugunu biliyorum ama olsaydin nasil olurdu tahmin edemiyorum.
Neyse sende yoksun zaten.
Muhtemelen ortak arkadasimizla konusmussundur, evet senden hicbir cevap alamayinca onu aradim, o da inanamadi yaptiklarina mumkun degil oyle bir insan degil dedi. bende evet öyle bir insan degil dedim. ama sen ikimizide sasirttin yada belki ona acikladin o anladi seni ama ben hic anlayamadim.
Artik karsilasma gorusme herhangi biryerde kahve icme yada baliga cikma ihtimalimizde yok. ilginc bir sekilde bu ihtimallerin ortadan kalkmasi beni hic mutlu etmedi. herhalde bir yerler de tekrar karsilacagimizi ve gorusecegimizi umit etmisim hep. ve birgun seni anlamayi umit etmisim hep ama olmayacak sanirim boyle birsey.
Seninle mutlu olma hayallerimde böylece ortadan kalkmis oldu. oysa normal insanlar gibi bir hayat surmeyi ne kadar istemistim, bu hayalimide ulasamayacagim ortaya cikti. olsun en azindan ne olabilecegimi biliyorum artik, neyse.
Sana daha önce de veda yazisi yazmisimdir kesin, belki yayinladim belki yayinlamadim emin degilim, ama bu son yazim olsun. sana cok mutlu ol filan demeyecegim, olamayacaksin bence.ahd etmiyorum, yada ediyorum bilmiyorum.
burayı okuyormusun bilmiyorum, okudugunu umut ederek sana seslenerek yazıyorum şimdilik.
biliyorum yada bilmiyorum merak ediyor musun ne yapıyorum ne ediyorum diye ama ben yine de haber vermek istedim.
Ankaradaymışsın, ilk olarak hoş geldin, keşke haber verseydin bende ankaradaydım. neden ankarada olduğum tamamen ayrı bir konu, gelecegimden kimsenin haberi yoktu, senin zaten nerde oldugumdan haberin bile yok da. işte neyse.
Ben İsveçe taşınıyorum, artık Ankara ya geri dönemeyeceğim.
okulu da bıraktım.
Okulu bırakmak zorunda kaldım hatta.
keşke yanımda olsaydın, hayatımın en zor en kötü dönemini geçirdim.
Özellikle son bir ay gerçekten kötüydü. bir de sen beni terk ettiğinde böyle olmuştum, çalışırken konuşurken yemek yerken bile gözlerim doluyordu aklıma geldikçe hiç ses çıkartmadan ağlıyordum. Bu ay da öyleydi, özellikle son 2 3 haftada, marketten domates alırken bile gözlerim doldu ne saçma dimi. artık psikolojim nasıl bozulduysa düzelmedi haftalarca, pazar da kıyafet seçerken gözlerim doldu daha 3 gün önce, isyan ettim olanlara
mayıs ayıydı işte 7 ay olmuş. bu 7 ayda üç kere Ankaraya geldim, daha geçen ay Ankaradaydım. tabii ki senin bunlardan haberin yoktu, olsaydida birsey degismezdi, iletisim kurmak istemiyorsun biliyorum.
Bazen diyorum terketmeseydin beni nasil olurdu, alirmiydim böyle radikal kararlar, bilmiyorum. Bu kararlari almam da etkinin buyuk oldugunu biliyorum ama olsaydin nasil olurdu tahmin edemiyorum.
Neyse sende yoksun zaten.
Muhtemelen ortak arkadasimizla konusmussundur, evet senden hicbir cevap alamayinca onu aradim, o da inanamadi yaptiklarina mumkun degil oyle bir insan degil dedi. bende evet öyle bir insan degil dedim. ama sen ikimizide sasirttin yada belki ona acikladin o anladi seni ama ben hic anlayamadim.
Artik karsilasma gorusme herhangi biryerde kahve icme yada baliga cikma ihtimalimizde yok. ilginc bir sekilde bu ihtimallerin ortadan kalkmasi beni hic mutlu etmedi. herhalde bir yerler de tekrar karsilacagimizi ve gorusecegimizi umit etmisim hep. ve birgun seni anlamayi umit etmisim hep ama olmayacak sanirim boyle birsey.
Seninle mutlu olma hayallerimde böylece ortadan kalkmis oldu. oysa normal insanlar gibi bir hayat surmeyi ne kadar istemistim, bu hayalimide ulasamayacagim ortaya cikti. olsun en azindan ne olabilecegimi biliyorum artik, neyse.
Sana daha önce de veda yazisi yazmisimdir kesin, belki yayinladim belki yayinlamadim emin degilim, ama bu son yazim olsun. sana cok mutlu ol filan demeyecegim, olamayacaksin bence.ahd etmiyorum, yada ediyorum bilmiyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder