Beni tanıyanlar bilirler, çok uzun süre hayalim harp okuluna girmekti, ortaokuldan beri filan. Neyse sonra üniversite sıavında yüksek puan alınca gaza gelip gittim odtü yazdım, pişman oldum bıraktım tekrar girdim, bu sefer zatn üniversitede olduğum için puanımı kırdılar, yüksek puan yapmış olmama rağmen giremedim fln fln. geçmiş zaman tabi bunlar yıl 2004 2005 fln. sonra ben okudumda okudum ama hep aklımda kaldı asıl olmak istediğim meslek, hep acaba dedim. sanki orda hep daha mutluymuşum gibi geldi. Tabii ki şimdi harp okuluna gitme gibi bir şansım yada durumum yok 6 yıldır üniversitede çalışıyorum ve isteyerek girdim bu yola. Neden yazıyorum şimdi bu yazıyı, bir haber gördüm üniversite 3 ve 4. sınıflardan hava harp okuluna başvuruları açmışlar. belli sınavlara girip harp okuluna geçiş yapıyorsun. Benim zamanımda o kadar zordu ki girmek harp okuluna, sırf o okula girebilmek için çalışmıştım sınava. öss ye çalışırken bir yandan da spor yapmıştım sınavları geçebilmek için fln. Şimdi bu kadar kolay almamalı bu okullar gibi geliyor.
Yada nedne benim zamaın değil diyorum, nedne ben lisans okurken çıkmadı bu yasalar. Evren gerçekten benimle oynuyor. Her seferinde yaptığım tercihleri yüzüme vuruyor. Bir de bugün bir yazı daha okudum Nasa da kozmoloji çalışan bir türk ile ilgili, demiş ki tabi ki isteyerek gelemdim fiziğe, bir insan istediği bölümü 14. sıraya yazar mı ama okurken sevdim ve emek harcadım. bir şeyi istemek yetmez istediğiniz şey için ne kadar çaba sarf ettiğiniz önemlidir.
Ben ilk istediğim şey için çaba sarf etmedim, sadece oturduğum yerden istedim, bu yaptığım ilk hataydı. İkincisi yeterince istemedim ve kendime inanmadım ki, ailemi de inandıramadım bu işi yapabileceğime bu da ikinci hatamdı, ve toplamda en büyük pişamanlığımı oluşturdular hayattaki.
Neyse ki 3. sınıf gibi istediğim birşeyin daha farkına vardım, onun peşinden gittim ama tabi kii ilki kadar çok istemedim bunu bu bir teselli ödülü gibi birşeydi. Şimdi de harcadığım emeklerin karşılıgını alıyorum ve hala emek harcıyorum. Ama yiende hava harp okulu haberlerini görünce içim bir sızlıyor her seferinde gözlerim bir doluyor pişmanlığımla.
Keşke deneseydimde yapamayıp atılsaydım, posam çıksaydı da kendim vazgeçseydim, ama deneyip de yapamadığımı görseydim.
Bu da böyle bir yazı olsun, hayatımın belki tek yada en azından bukadar büyük tek keşkesi de burda dursun.
Yada nedne benim zamaın değil diyorum, nedne ben lisans okurken çıkmadı bu yasalar. Evren gerçekten benimle oynuyor. Her seferinde yaptığım tercihleri yüzüme vuruyor. Bir de bugün bir yazı daha okudum Nasa da kozmoloji çalışan bir türk ile ilgili, demiş ki tabi ki isteyerek gelemdim fiziğe, bir insan istediği bölümü 14. sıraya yazar mı ama okurken sevdim ve emek harcadım. bir şeyi istemek yetmez istediğiniz şey için ne kadar çaba sarf ettiğiniz önemlidir.
Ben ilk istediğim şey için çaba sarf etmedim, sadece oturduğum yerden istedim, bu yaptığım ilk hataydı. İkincisi yeterince istemedim ve kendime inanmadım ki, ailemi de inandıramadım bu işi yapabileceğime bu da ikinci hatamdı, ve toplamda en büyük pişamanlığımı oluşturdular hayattaki.
Neyse ki 3. sınıf gibi istediğim birşeyin daha farkına vardım, onun peşinden gittim ama tabi kii ilki kadar çok istemedim bunu bu bir teselli ödülü gibi birşeydi. Şimdi de harcadığım emeklerin karşılıgını alıyorum ve hala emek harcıyorum. Ama yiende hava harp okulu haberlerini görünce içim bir sızlıyor her seferinde gözlerim bir doluyor pişmanlığımla.
Keşke deneseydimde yapamayıp atılsaydım, posam çıksaydı da kendim vazgeçseydim, ama deneyip de yapamadığımı görseydim.
Bu da böyle bir yazı olsun, hayatımın belki tek yada en azından bukadar büyük tek keşkesi de burda dursun.
Yorumlar
Yorum Gönder